آرت دکو سبکی از معماری , هنرهای تجسمی و طراحی است که مبدا آن در اروپا و در فرانسه است و پیش از جنگ جهانی اول پدید آمد. واژه آرت دکو کوتاه شدهٔ عبارت «آرت دکوراتیف» برگرفته از «نمایشگاه بین‌المللی هنرهای تزئینی و صنعتی مدرن» است که در سال ۱۹۲۵ در پاریس برگزار شد. اما تا سال 1960 از آن استفاه چندانی نمی شد و هنرمندانی که در این سبک کار می کردند تا سال 1960 ناشناخته بودند. در اولین سال‌ها این سبک را حرکتی در جنبه مدرنیسم می‌شناختند که از هنرهای سنتی کشورهای دیگر مثل کشورهای آفریقایی، مصر یا مکزیک الهام گرفته است.

از خصوصیات این سبک می توانیم به نوع مصالح مورد استفاده مثل آلومینیوم، ورشو، لاکر، چوب‌کاری، پوست کوسه و گورخر اشاره کرد. همچنین در این نوع سبک معماری از فرم‌های زیگزاگ، پله‌ای، دایره آفتاب و قوس‌های بلند هم زیاد استفاده می‌کردند.
ساختمان‌های آرت دکو (به جز آسمان‌خراش‌ها) سقف مسطحی داشتند و از مصالح قدیمی یا جدید برای ساخت آن‌ها کمک می‌گرفتند که شامل لینولئوم، یشم سبز، کاشی تراکوتا، فولاد و باکالیت می‌شد.

همچنین فلز، گزینه‌ای عالی برای به تصویر کشیدن آنچه این سبک معماری به دنبال آن است، یعنی استقامت و قدرت صنعتی به حساب می‌آید. معماران آرت دکو به سقف‌های مسطح، جان‌پناه و منار یا ساختارهایی شبیه به برج اضافه می‌کردند تا به کمک آن‌ها گوشه‌ای از ساختمان یا بخش ورودی را بیشتر در معرض توجه قرار دهند.

از نمونه بناهای معروف در این سبک می توانیم به آپارتمان کندی_وارن اشاره کرد. 

سبک معماری پیشین ,آرت نوو بوده که  در مقایسه با آرت دکو، سبکی ملایم‌تر و ارگانیک بود. در حالی‌که آرت دکو از سبک‌های مختلفی همچون مدرنیسم، نئوکلاسیک، کوبیسم، فوتوریسم (آینده‌نگری)، ساختارگرایی و…الهام می‌گرفت.  

نمونه آثار :

Fairmont peace Hotel

این بنا را در سال 1929 به دستور ویکتور ساسون در شانگهای چین ساختند. این ساختمان یکی از مشهور ترین بناهای معماری سبک آرت دکو به شمار می آید.

Eastern Columbia Building

این بنا در سال 1930 در مرکز شهر لس آنجلس و با معماری کلود بیلمن تاسیس شد . کلود بیلمن در نمای این بنا از تراکوتای فیروزه ای استفاده کرد.